Η Ομοσπονδία μας ιδρύθηκε στις 2 Ιουλίου του έτους 1952 από τα σωματεία 1) Σύνδεσμο Ερασιτεχνών Αλιέων Αθηνών, 2) Σύνδεσμο Ερασιτεχνών Αλιέων Χαλκίδας, 3) Όμιλο Ερασιτεχνών Αλιέων Ηρακλείου Κρήτης, 4) Σύνδεσμο Φυσιολατρείας «Ήλιος – Αήρ Ύδωρ», 5) Ερασιτεχνικό Αλιευτικό Σύνδεσμο Σητείας Κρήτης και 6) Όμιλο Ερασιτεχνών Αλιέων Παλαιού Φαλήρου και πήρε την επωνυμία «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΑΛΙΕΙΑΣ» – «Ε.Ο.Ε.Α.». Η αρχική έδρα των γραφείων της ήταν στην οδό Πανεπιστημίου 9 στην Αθήνα. Το έμβλημά της ήταν κυκλικό και έφερε αρχαϊκή παράσταση με απεικόνιση της κεφαλής του Ποσειδώνα, μιας τρίαινας και ενός ψαριού.
Από την αρχή ασχολήθηκε με αγώνες αλιείας επιφανείας (καθετής, καλαμιδίου, συρτής) αλλά και ταχυπλόων σκαφών (κρις κραφτ, όπως τα έλεγαν τότε…). Πρώτος πρόεδρος και διατελέσας επί μακρό χρονικό διάστημα στο αξίωμα αυτό (έως το 1972) ήταν ο Υποναύαρχος εν αποστρατεία Θεοφάνης Βουτσαράς. Είναι κοινή ομολογία των ανθρώπων της εποχής του ότι ο Βουτσαράς είχε αληθινό πάθος με την Ομοσπονδία και ότι στα χρόνια που ηγήθηκε αυτής, όλες της οι δραστηριότητες απολάμβαναν υψηλότατου κύρους. Υπήρξε εμβληματική μορφή για την Υποβρύχια Δραστηριότητα στην Ελλάδα και μετά το θάνατό του, καθιερώθηκε στη μνήμη του κολυμβητικό κύπελλο Μεγάλης Απόστασης (7 μιλίων), το οποίο στη συνέχεια έγινε και διεθνές).
Όπως και κάθε αθλητική ομοσπονδία, η Ε.Ο.Ε.Α. είχε τη δομή ενός σωματείου με μέλη αποκλειστικά και μόνο συλλόγους με αρχικό σκοπό «την επίδοσιν της ερασιτεχνικής αλιείας» ή και σωματεία, ιδρύματα και Σχολές με σκοπό «την ίδρυσιν τμήματος αλιείας». Τα σωματεία-μέλη είχαν δικαίωμα του εκλέγειν και οι εκπρόσωποί τους το δικαίωμα του εκλέγεσθαι στο Δ.Σ. της Ομοσπονδίας. Το 1959 γίνεται μέλος της Ομοσπονδίας ο Όμιλος Φίλων Ακτής (Ο.Φ.Α.), ο οποίος θα αποτελέσει πυρήνα ανάπτυξης όλων ανεξαιρέτως των αθλημάτων της και ο πρόεδρός του Κώστας Τότσικας θα διατελέσει επί δεκαετίες (1959 – 1987) αντιπρόεδρος του ΔΣ και ο συνήθης Αλυτάρχης όλων των μεγάλων ή μικρών αγωνιστικών εκδηλώσεών της.
Η ομοσπονδία διατήρησε από την αρχή στενούς δεσμούς με το πολεμικό (βασιλικό τότε) ναυτικό, λόγω των αξιωματικών που ήταν στο Δ.Σ. της, αλλά και της αρμοδιότητας του ναυτικού στις αυτόνομες καταδύσεις με την ανάπτυξη της μονάδας υποβρυχίων καταστροφών, αλλά και τη διατήρηση θαλάμου αποσυμπίεσης στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας.
Το 1954 η Ομοσπονδία αναγνωρίζεται επίσημα ως αθλητικός οργανισμός με την ψήφιση του νόμου 2890/1954 (με το άρθρο 1 ορίζεται ο πρόεδρος της Ε.Ο.Ε.Α. μέλος του νέου Συμβουλίου Θαλασσίας Αγωνιστικής) και στέλνει εθνική ομάδα στο πρώτο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα ψαροτούφεκου στο Sestri Levante της Ιταλίας. Το πρωτάθλημα αυτό διοργανώθηκε από την Επιτροπή Υποβρύχιας Δραστηριότητας («Comité des Sports Sous-Marins» – «Underwater Sports Committee») της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Αθλητικής Αλιείας (Confédération Internationale de la Peche Sportive (C.I.P.S.) – International Confederation of Sport Fishing), η οποία είχε ιδρυθεί στις 22 Φεβρουαρίου 1952 και της οποίας η Ε.Ο.Ε.Α. είχε εγγραφεί μέλος από τη σύστασή της.
Το 1956 η Ομοσπονδία διοργανώνει το πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα υποβρύχιας αλιείας και αλιείας μεγίστου βάθους (ο προπομπός της σημερινής «άπνοιας» που όμως ανεξήγητα εξαφανίζεται μετά το 1959) στις Φλέβες Αττικής. Το 1956, επίσης, διοργανώνεται πανελλήνιο πρωτάθλημα «δια Καλαμιδίου». Το 1957 ακολουθεί δεύτερο πανελλήνιο ψαροτούφεκου και πάλι στις Φλέβες, καθώς και «Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Αλιείας Επιφανείας». Η Ομοσπονδία έχει ήδη 22 μέλη – ναυτικούς ομίλους τη χρονιά αυτή.
Το 1958 διεξάγεται στην Κέρκυρα το 3ο πανελλήνιο πρωτάθλημα ψαροτούφεκου και η εθνική μας ομάδα ταξιδεύει στη Sesimbra της Πορτογαλίας για το παγκόσμιο πρωτάθλημα (είναι η δεύτερη διοργάνωση παγκοσμίου πρωταθλήματος στην ιστορία).
Το 1959 στο Μονακό ιδρύεται η Παγκόσμια Συνομοσπονδία Υποβρύχιας Δραστηριότητας («World Confederation of Underwater Activities» – «C.M.A.S.»), συνεχίζοντας ουσιαστικά το έργο της Επιτροπής Υποβρύχιας Δραστηριότητας («Comité des Sports Sous-Marins» – «Underwater Sports Committee») της (C.I.P.S.) αποσχιζόμενη ουσιαστικά από αυτήν και η δική μας Ε.Ο.Ε.Α. είναι ένα από τα 12 ιδρυτικά της μέλη. Φυσικά παραμένει πάντα μέλος της (C.I.P.S.) για τα αγωνίσματα της αλιείας επιφανείας. Είναι το χρονικό σημείο που η Ομοσπονδία στρέφεται με ένταση προς τον υποβρύχιο κόσμο και την αυτόνομη κατάδυση, η οποία την εποχή εκείνη ξεκινούσε την αλματώδη πορεία της κατάκτησης των βυθών αλλά και των τηλεθεατών όλου του πλανήτη μέσω των ταινιών του Jacques Yves Cousteau (συνιδρυτού και προέδρου της CMAS έως το 1973).
Το 1960, η Ομοσπονδία μετονομάζεται σε «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΑΛΙΕΙΑΣ ΚΑΙ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ». Έχει ήδη 34 σωματεία – μέλη. Στις 23 Ιουλίου του 1961 στη Βουλιαγμένη, η Ε.Ο.Ε.Α.Υ.Δ., πλέον, διοργανώνει το πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα «Κολυμβήσεως δια Πτερυγίων», όπου οι αθλητές κολυμπούν στην πισίνα διάφορες αποστάσεις (400μ., 1000μ. και 2000μ.) με μάσκα, αναπνευστήρα και βατραχοπέδιλα. Είναι ουσιαστικά το πρώτο πρωτάθλημα Τεχνικής Κολύμβησης.
Το 1962 η Ομοσπονδία μετονομάζεται σε «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΘΛΗΜΑΤΩΝ ΑΛΙΕΙΑΣ». Τη χρονιά αυτή ξεκινάει και η έκδοση του εντύπου της «Ωρίων», η οποία θα συνεχισθεί με 4-5 τεύχη ανά έτος έως το 1970 (με μόνη εξαίρεση το έτος 1964), η οποία είναι ιδιαίτερα ποιοτική για την εποχή και αποτελεί ως σήμερα μοναδική ιστορική αναφορά για τα κοινά του χώρου μας, αφού το περιοδικό «Υποβρύχιος Κόσμος» άρχισε να εκδίδεται το 1972. Δυστυχώς, δεν υπάρχει σήμερα πουθενά (ούτε στον Ο.Φ.Α., ούτε στην ίδια την Ομοσπονδία) ολοκληρωμένη σειρά των τευχών του «Ωρίωνα».
Το 1964 η Κολύμβηση δια Πτερυγίων εμπλουτίζεται με αγωνίσματα 100, 200, 800 και 1000 μ., ενώ τα υποβρύχια αθλήματα της Ομοσπονδίας αναγνωρίζονται από την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή.
Το 1965 η Κυβέρνηση, δια του ν.π.δ.δ. του «Εθνικού Κέντρου Νεότητος Αγ. Κοσμά» και με την έγκριση της ΓΓΑ, παραχωρεί στην Ομοσπονδία (με συμβολαιογραφική πράξη χρησιδανείου χρονολογίας 23.12.1965) για 20 χρόνια χώρο 14 περίπου στρεμμάτων με λιμανάκι 280 μέτρων στην παραλία του Αγίου Κοσμά στο Ελληνικό Αττικής, εις αντικατάσταση του περιορισμένου και ανεπαρκούς χώρου που μέχρι τότε είχε στο Παλαιό Φάληρο.
Το 1966 πραγματοποιείται το πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα Υποβρύχιας Πλεύσης σε πισίνα με αυτόνομη καταδυτική συσκευή. Οι αποστάσεις ήταν 200 μ. ατομικού και ομαδικού και 400 μ. ατομικού και ομαδικού (σήμερα οι αποστάσεις είναι 100 – 400 – 800 μ.). Αργότερα, στα πρωταθλήματα αυτά θα προστεθεί και το αγώνισμα της «Άπνοης Κολύμβησης» στο οποίο οι αθλητές κολυμπούν κρατώντας την αναπνοή στην πισίνα για 20 και 30 μ οι γυναίκες και 30 και 40 μ. οι άνδρες (το αγώνισμα αυτό αργότερα προστέθηκε στην Τεχνική Κολύμβηση με διαδρομή 50μ. και είναι σήμερα το πιο θεαματικό αγώνισμά της). Κατά το έτος αυτό τα γραφεία της Ομοσπονδίας μεταφέρονται από το κέντρο των Αθηνών και την οδό Πανεπιστημίου στο παραχωρημένο οικόπεδο του Αγ. Κοσμά, σε δύο παράγκες που στήθηκαν προσωρινά και μέχρι την αποπεράτωση των οριστικών κτιρίων.
Με την εξασφάλιση του ιλιγγιώδους τότε ποσού των 1.000.000 δραχμών από τον Ε.Ο.Τ., ξεκίνησε τον Απρίλιο του «εθνοσωτηρίου» έτους 1967 η ανέγερση των σημερινών εγκαταστάσεων της Ομοσπονδίας. Αξίζει να αναφερθεί ότι ο Ε.Ο.Τ. (κατά συνεπή Ελληνοπρεπή παράδοση) ήθελε από το ποσό αυτό, 250.000 δρχ. να δοθούν ως αμοιβή μελέτης σε συγκεκριμένο αρχιτεκτονικό γραφείο, αλλά ο Βουτσαράς αρνήθηκε και μετά από 4μηνη μάχη, γλίτωσε τα χρήματα αυτά, αφού ανάγκασε τον Ε.Ο.Τ, να αποσύρει τον όρο για την εκπόνηση της μελέτης από το συγκεκριμένο γραφείο. Με νέες ενέργειες του προέδρου εξασφαλίζεται και νέο κονδύλι 1.300.000 δρχ. από τον Ε.Ο.Τ. και μετά από διαγωνισμό για την ανάθεση της μελέτης των κτιρίων, στις αρχές του 1967, παρουσία της «Βασιλίσσης Μητρός» Φρειδερίκης, του Πρωθυπουργού, Υπουργών, Αρχηγών των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας, εγκαινιάστηκαν οι εργασίες ανοικοδόμησης των εγκαταστάσεων της ΕΟΥΔΑΑ.
Οι εγκαταστάσεις περιλάμβαναν υπέργειο κολυμβητήριο μεγάλου βάθους με δυνατότητα τηλεφωνικής και οπτικής επικοινωνίας εκπαιδευτού και μαθητευόμενου δύτη. Γύρω από το κολυμβητήριο διαμορφώθηκαν στεγασμένοι χώροι πολλών τετραγωνικών μέτρων για γραφεία, αίθουσες και αποδυτήρια. Το λιμανάκι εκβαθύνθηκε, διευρύνθηκε και προστατεύθηκε με λιμενοβραχίονα, όλος ο χώρος περιφράχθηκε προκειμένου το «παλάτι» της Ε.Ο.Υ.Δ.Α.Α. να γίνει πραγματικότητα (Πάντως, το υπέργειο κολυμβητήριο υπήρξε ατυχής έμπνευση και είχε πολλά προβλήματα στεγανότητας, με αποτέλεσμα να παραμείνει «ανενεργό» για μια δεκαετία. Μετά από αλλεπάλληλες επισκευές, λειτούργησε επιτέλους στα τέλη του 1979, αλλά και πάλι μόνο για λίγα χρόνια).
Το 1967, στην Ιταλία διεξάγεται το πρώτο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κολυμβήσεως δια Πτερυγίων (Τεχνική Κολύμβηση).
Το 1968 η Ομοσπονδία προκηρύσσει πανελλήνιο διαγωνισμό υποβρύχιας φωτογραφίας με μεγάλη απήχηση και συμμετοχή για τα δεδομένα της εποχής.
Το 1969 επιτέλους η Ομοσπονδία εγκαινιάζει το νέο της σπίτι και αλλάζει σημειολογικά και το έμβλημά της. Ο Ποσειδώνας παρουσιάζεται τώρα εποχούμενος πάνω σε δελφίνι κρατώντας την τρίαινα και συνοδευόμενος από άλλα δελφίνια. Το νέο έμβλημα αντιγράφηκε από νόμισμα του 4ου π.Χ. αιώνα από τον Τάραντα της Κάτω Ιταλίας. Αμέσως η δραστηριότητά της πολλαπλασιάζεται. Ιδρύεται Σχολή Υποβρύχιας Δραστηριότητας και η αυτόνομη κατάδυση στην Ελλάδα ξεκινάει να εξαπλώνεται με γοργούς ρυθμούς με την έκδοση πολλών ερασιτεχνικών και εκπαιδευτικών πτυχίων. Το ίδιο έτος διεξάγεται και το πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα υποβρύχιας πλεύσης και προσανατολισμού (με αυτόνομη συσκευή).
Από τότε και σταθερά μέχρι την επίσημη αναγνώριση από το κράτος και άλλων οργανισμών (πλην CMAS) η Ομοσπονδία ήταν αυτή που εξέδιδε κάθε πτυχίο αυτόνομου δύτη που εκδιδόταν στην Ελλάδα (η ίδια ή μέσω συμβεβλημένων ιδιωτικών σχολών, οι οποίες είχαν εκπαιδευτικά πτυχία Ομοσπονδίας), εξασφαλίζοντας έτσι ένα μεγάλο έσοδο. Μετά το θάνατο του Βουτσαρά, το έτος 1972 τα πράγματα στην Ομοσπονδία σιγά – σιγά αλλάζουν. Πρόεδρος έως το 1974 αναλαμβάνει ο Ναύαρχος Κων/νος Σκιαδόπουλος, από το 1974 (μεταπολίτευση) έως το 1982 ο ιατρός Κων/νος Καλαντζής και από το 1982 – 1995 ο Δημήτρης Σιαπάτης. Τα οικονομικά της Ομοσπονδίας φθίνουν. Η εθνική ομάδα υ/β αλιείας που μέχρι το 1970 μέτραγε 8 συμμετοχές σε πανευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα και άλλες 7 συμμετοχές σε διεθνή τουρνουά, έκανε από τότε και μέχρι το 1985 (για διάστημα δηλαδή 15 ετών) μόλις 1 συμμετοχή στο «φτωχό» τουρνουά της γειτονικής Βουλγαρίας «Αργυρός Αμφορέας» (1977).
Το 1978 η Ε.Ο.Υ.Δ.Α.Α. διοργανώνει με επιτυχία συνέδριο Αυτοδυτών στο Ευγενίδιο Ίδρυμα.
Το 1983 η συνεργάτιδα της Ε.Ο.Υ.Δ.Α.Α. κα Ε. Χουκ – Αποστολοπούλου φέρνει στην Ελλάδα το Φεστιβάλ Υποβρυχίου Φωτογραφήσεως και Κινηματογραφήσεως. Το Φεστιβάλ συνεχίζεται κάθε χρόνο με μεγάλη επιτυχία και συμμετοχή πολλών χωρών. Αλλά ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη και η πλειοψηφία των ανθρώπων της Ομοσπονδίας δεν αφιερώνουν χρόνο και χρήμα σε αυτήν με αποτέλεσμα τη γενική πτώση στα πράγματά της.
Το 1985 λειτούργησε στην Ομοσπονδία για πρώτη φορά στην Ελλάδα Σχολείο Αυτοδυτών με σπουδαστές των ΤΕΦΑΑ. Την ίδια χρονιά διεξάγεται στη Χαλκιδική το πρώτο πρωτάθλημα Game Fishing (για τονάκια) με πρωτοβουλία του Ν.Α.Ο.Κ.Θ.
Στον τομέα της αυτόνομης κατάδυσης η Ελλάδα ασφυκτιούσε από τις απαγορεύσεις λόγω αρχαιοτήτων. Το 1980 η CMAS διαγράφει την PADI από μέλος της και μια μεγάλη ιστορία ανταγωνισμού ξεκινάει μεταξύ των δύο οργανισμών. Το 1985 τη Σχολή Αυτόνομης της Ομοσπονδίας αναλαμβάνει και πάλι ο Ναύαρχος ε.α. και τέως διοικητής της Μ.Υ.Κ. Μανώλης Παπαγρηγοράκης, ο οποίος, όμως στο τέλος του 1986 εξαναγκάζεται σε παραίτηση. Ταυτόχρονα η PADI και άλλοι μεγάλοι διεθνείς οργανισμοί άρχισαν να διεκδικούν μερίδιο από την πίτα των πτυχίων. Μπορεί να μην ήταν αναγνωρισμένα από την Ομοσπονδία, αλλά μέσω νόμιμων dive clubs (που είχαν εκπαιδευτή Ε.Ο.Υ.Δ.Α.Τ.Κ.) χορηγούσαν πτυχία σε τουρίστες σε καλοκαιρινά θέρετρα μα ισχύ στο εξωτερικό και κάποια στιγμή αργότερα πέτυχαν να αναγνωρισθούν τα πτυχία τους από το κράτος.
Το 1987 πραγματοποιείται από την Ομοσπονδία το πρώτο σχολείο νυχτερινής κατάδυσης με εκπαιδευτές τους Σταύρο Μπακανδρέα και Αλέξη Ζωϊδη (ο τελευταίος παραιτήθηκε λίγους μήνες μετά από πρόεδρος της επιτροπής Υποβρύχιας Δραστηριότητας της Ομοσπονδίας).
Το «Υποβρύχιο Κυνήγι» καταργείται το 1980 μετά τη θανατηφόρα υποξία και πνιγμό του Κερκυραίου πρωταθλητή Δημήτρη Τάραντου στο πανελλήνιο της Καβάλας (1979). Επανέρχεται το 1983 σε ομαδική μορφή έως το 1997, οπότε και ξαναδιοργανώνεται ατομικός αγώνας.
Η «Κολύμβηση δια Πτερυγίων» αλλά και η «Υποβρύχια Κολύμβηση» συγχωνεύθηκαν μετά το έτος 1980 και μετονομάστηκαν σε «Τεχνική Κολύμβηση». Η Τεχνική Κολύμβηση μάλιστα έστειλε τη χρονιά αυτή (1980) για πρώτη φορά εθνική ομάδα σε παγκόσμιο πρωτάθλημα (Μπολόνια).
Το 1986 η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (Δ.Ο.Ε.) αναγνώρισε στην Παγκόσμια Ομοσπονδία Υποβρύχιας Δραστηριότητας (C.M.A.S.) το άθλημα της Τεχνικής Κολύμβησης.
Το 1988 η Ομοσπονδία τροποποίησε για μια ακόμη φορά την ονομασία της σε «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ ΑΘΛΗΜΑΤΩΝ ΑΛΙΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΚΟΛΥΜΒΗΣΗΣ». Το αρχικό έμβλημα επαναφέρθηκε και γύρω του προστέθηκαν παραστάσεις με όλα τα αγωνίσματα της Ομοσπονδίας. Η πορεία του αθλήματος που προστέθηκε πλέον επίσημα στην επωνυμία της Ε.Ο.Υ.Δ.Α.Τ.Κ. υπήρξε εντυπωσιακή στη συνέχεια, αφού η διοίκησή της μετά το 1995, με μικρά αλλά σταθερά βήματα, το οδήγησε σε εξέχουσα θέση στο διεθνές στερέωμα.
Τον Ιούλιο του 1997 με ουσιαστική πρόσκληση της ΔΟΕ η Τεχνική Κολύμβηση συμμετείχε εκτός επίσημου προγράμματος στους Μεσογειακούς Αγώνες. Η Εθνική Ομάδα κέρδισε 4 αργυρά και 4 χάλκινα και κατατάχθηκε στην 3η θέση. Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου η Εθνική Ομάδα νέων κέρδισε την 3η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα νέων-νεανίδων. Το 1998 η Εθνική ομάδα Νέων κατακτά τη 2η θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Το 1999 διοργανώθηκε στην Αθήνα το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα όπου η Ελληνική Εθνική ομάδα κατέλαβε την 2η θέση κατακτώντας 4 χρυσά, 7 αργυρά και 1 χάλκινο μετάλλια.
Το 1999 ψηφίζεται ο νόμος 2725/1999 περί αθλητισμού, ο οποίος δεν επέφερε ουσιαστικές αλλαγές στα πράγματα της Ομοσπονδίας, αλλά ο μέχρι τότε (από το 1996) πρόεδρος κ. Ηλίας Ξιάρχος εξαναγκάστηκε σε παραίτηση το έτος 2000 αφού μετείχε και στο Δ.Σ. της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας Ελλάδος και αυτό δεν ήταν πια επιτρεπτό με το νέο νόμο. Ο κ. Ξιάρχος παρέμεινε άμισθος σύμβουλος της Ε.Ο.Υ.Δ.Α.Τ.Κ. και ιθύνων νους της έως σήμερα. Το Δ.Σ. της Ομοσπονδίας άλλαξε και πρόεδρος ανέλαβε ο κ. Κ. Αναγνώστου. Άλλη σημαντική αλλαγή που επέφερε ο νέος αθλητικός νόμος ήταν η κατάργηση της δυνατότητας των αθλητών του σωματείου να είναι μέλη του. Επίσης διευρύνθηκαν τα κωλύματα για την εκλογή σε ΔΣ σωματείου και αθλητικής Ομοσπονδίας, με αποτέλεσμα πολύ πεπειραμένοι παράγοντες να μην μπορούν να συνεχίσουν επίσημα στα αξιώματά τους.
Το 2000-2001 στην Τεχνική Κολύμβηση, έχουμε καταιγισμό ατομικών διακρίσεων και μεταλλίων από αθλητές μας σε παγκόσμια και πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα και σε όλες τις κατηγορίες. Το 2001 η Εθνική Ανδρών-Γυναικών κατακτά ξανά τη 2η θέση στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στην Ουγγαρία και τη 2η στη γενική κατάταξη πίσω από τη Ρωσία. Το 2002 στο κολυμβητήριο της Πάτρας διεξάγεται το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Τεχνικής Κολύμβησης όπου οι Έλληνες κολυμβητές/ριες σημειώνουν σημαντικές επιτυχίες κερδίζοντας 4 αργυρά και 4 χάλκινα μετάλλια.
Οι άνθρωποι της Ομοσπονδίας πίστεψαν ότι το άθλημα αυτό θα μπορούσε να γίνει ολυμπιακό ενόψει Αθήνας 2004. Μάταια, όμως, το 2004 πέρασε, αλλά η «Τεχνική» δε βρήκε ποτέ το δρόμο για την «ολυμπιακή καταξίωση». Παρά ταύτα, το άθλημα συνεχίζει να ανθεί στην Ελλάδα και να μας παρέχει συνεχώς διεθνείς διακρίσεις. Το 2005 η Εύη Γεωργίου παίρνει χρυσό σε Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στα 800 μ. επιφάνειας και το 2007, ο πρωταθλητής του Ν.Ο.Χανίων Γιάννης Τσουρουνάκης κατακτά με τα Ελληνικά Χρώματα στο Μπάρι της Ιταλίας 2 χρυσά μετάλλια στα 400 και 800 μ. υποβρυχίου και 1 ασημένιο μετάλλιο στα 800 μ. επιφάνειας στους πρώτους συγκεντρωτικούς παγκόσμιους αγώνες της CMAS (CMAS World Games) πλην υποβρύχιας αλιείας (δεν αναφέρω καν τα αργυρά και τα χάλκινα των ίδιων, αλλά και άλλων αθλητών μας).
Από τα μέσα της δεκαετίας του 90, εμφανίζονται δύο νέα υποβρύχια αθλήματα στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς: Η «Άπνοια» και η υ/β Σκοποβολή.
Η CMAS άργησε να αντιδράσει στη διαφαινόμενη δίψα των απανταχού ελευθέρων δυτών για αγώνες «Μεγίστου Βάθους», δηλαδή αγώνες σχετικά ακριβούς και με αρκετά θέματα ασφάλειας. Σήμερα η αρμόδια επιτροπή της CMAS έχει εγκρίνει αγωνιστικούς κανονισμούς Στατικής Άπνοιας,Δυναμικής Άπνοιας, Σταθερών βαρών,Εναλασσομένων βαρών,Free Immersion και «Jump Blue» (ενός αγωνίσματος που λαμβάνει χώρα σε θάλασσα ή λίμνη και ο αθλητής πρέπει να διανύσει τη μέγιστη δυνατή απόσταση όντας σε άπνοια γύρω από ένα τετράγωνο 15 μέτρων στην κάθε του πλευρά σε βάθος 10 μέτρων). Η CMAS διοργανώνει από το 2006 παγκόσμια πρωταθλήματα Άπνοιας, αλλά η χώρα μας δεν έχει καταφέρει ακόμα να μετάσχει σε αυτά.
Από εκπαιδευτικής πλευράς στην ελεύθερη κατάδυση, το 2002, το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΟΥΔΑΤΚ διοργάνωσε το 1ο Σχολείο Εκπαιδευτών Ελεύθερης Κατάδυσης δίνοντας επίσημη υπόσταση και οντότητα στην Εκπαιδευτική Ελεύθερη Κατάδυση στην Ελλάδα, σύμφωνα με πρότυπα της C.M.A.S. Έτσι εγκαινιάσθηκε επίσημα ο θεσμός των σχολών Ελεύθερης Κατάδυσης που λειτουργούν πλέον σε όλη την Ελλάδα.
Όσον αφορά την Υ/Β Σκοποβολή, όπως και στην Άπνοια, η δραστηριότητα ξεκίνησε και παρέμεινε εκτός Ομοσπονδίας, μέχρι το 2010. Η παγκόσμια ομοσπονδία προσπάθησε να διοργανώσει παγκόσμιο πρωτάθλημα σκοποβολής το 2005 στο Κίεβο της Ουκρανίας, αλλά ακυρώθηκε λόγω ελλείψεως συμμετοχών. Σήμερα το άθλημα αυτό έχει να επιδείξει τις δύο πρώτες διεθνείς διοργανώσεις του με τα Πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα του 2012 και 2013.
Το Σεπτέμβριο του 2003 το ΕΑΚΝ Αγ. Κοσμά ζητά από της ΕΟΥΔΑΤΚ την απόδοση του χρησιδανεισθέντος ακινήτου λόγω λήξης αυτού (από το 1997) και ενόψει της Ολυμπιακής προετοιμασίας της χώρας για το 2004. Το μεγάλο κακό της «έξωσης» της Ομοσπονδίας αποφεύγεται τελικά, αλλά της αφαιρείται οριστικά η χρήση του λιμανιού και στο ακίνητο «εισβάλει» ο ιστιοπλοϊκός όμιλος Ιππόκαμπος σε λυόμενο Toll μπροστά ακριβώς από τα γραφεία της, ενώ τίποτα οριστικό για την κατοχύρωσή της νόμιμης χρήσης του ακινήτου δεν έχει γίνει από τότε μέχρι σήμερα. Το 2003 πρόεδρος στην ΕΟΥΔΑΤΚ αναλαμβάνει ο Β. Ρακαντάς. Το επόμενο έτος πρόεδρος αναλαμβάνει η κα Αιμ. Σχίζα, η οποία θήτευσε μέχρι το 2012. Τη διαδέχθηκε ο σημερινός πρόεδρος κ. Βαγγέλης Ρακαντάς.
Το 2005 ψηφίστηκε ο νέος καταδυτικός νόμος που απελευθέρωσε ουσιαστικά το καθεστώς αυτόνομης κατάδυσης σε όλη την Ελλάδα πλην ορισμένων περιοχών. Η Ομοσπονδία φρόντισε να πιστοποιηθεί στο διεθνή οργανισμό που προέβλεπε ο νόμος για να μπορεί να εκδίδει νόμιμα πτυχία στην Ελλάδα. Φυσικά τώρα η Ε.Ο.Υ.Δ.Α.Τ.Κ. δεν ήταν πια μόνη της. Τώρα ο ανταγωνισμός ήταν σκληρός με την PADI και άλλους διεθνείς οργανισμούς να ερίζουν με μανία για τα μεγαλύτερα κομμάτια της αγοράς των υποψήφιων πτυχιούχων αυτόνομης κατάδυσης.
Στο μέτωπο της αλιείας επιφανείας, την τελευταία δεκαετία παρατηρήθηκε έντονη πίεση προς την Ομοσπονδία από τα σωματεία των αγωνισμάτων της για διοργάνωση αγώνων και αποστολή εθνικών ομάδων στα διεθνή πρωταθλήματα. Η πίεση απέφερε θέση εφόρου στο Δ.Σ. της Ομοσπονδίας για την αλιεία επιφανείας στο πρόσωπο της κας Ρένας Βγενοπούλου. Από την Αλιεία εξελέγη το 2012 στο Δ.Σ. και ο σημερινός έφορος της κ. Α. Μιχαηλίδης.
Τα τελευταία χρόνια, όμως, το κράτος μείωνε συνεχώς τη χρηματοδότηση της Ε.Ο.Υ.Δ.Α.Τ.Κ. (από περίπου € 430.000 το 2002 έως και 2005 σε € 250.000 το 2007, € 200.000 το 2008 και € 130.000 το 2009), αλλά και καθυστερούσε την καταβολή ακόμη και των εγκεκριμένων κονδυλίων. Τα τρία τελευταία χρόνια οι εθνικές ομάδες της υποβρύχιας αλιείας και της αλιείας επιφανείας δεν έλαβαν ούτε ένα ευρώ από κρατικά χρήματα για τα οδοιπορικά τους σε αποστολές του εξωτερικού, ενώ κάποια στιγμή ζητήθηκε και από γονείς των αθλητών της εθνικής της τεχνικής κολύμβησης να συμμετάσχουν στα έξοδα της αποστολής των παιδιών τους. Η κατάσταση στην Ομοσπονδία άρχισε να γίνεται τραγική. Παρά ταύτα, το ψαροτούφεκο έφερε τα πρώτα διεθνή μετάλλια της ιστορίας του το 2007 και το 2008 και έδειξε ότι τα χρήματα πολλές φορές βρίσκονται με πολλούς τρόπους και αυτό που είχε λείψει τόσα χρόνια από το άθλημα ήταν η αγάπη και το πάθος των ανθρώπων που το αγαπούν.
Το 2008 ξεσπά διεθνής οικονομική κρίση, η οποία το επόμενο έτος επηρεάζει και κρατικές οικονομίες, μεταξύ άλλων και της Ελλάδας, η οποία περιέρχεται σε τραγική θέση. Με τη χρεοκοπία του κράτους προ των πυλών, το 2010 ολοκληρώνεται ο προαναγγελθείς θάνατος ενός μεγάλου κομματιού του Ελληνικού αθλητισμού . Χρήματα τέλος για τις μικρές Ομοσπονδίες μη ολυμπιακών αθλημάτων και μεγάλη περικοπή και στις υπόλοιπες! Σα να μην έφθανε αυτό, καταργείται ταυτόχρονα και η διάταξη που επέτρεπε στα φυσικά πρόσωπα ή επιχειρήσεις να εκπίπτουν τη δαπάνη της δωρεάς τους προς αθλητικά σωματεία ή Ομοσπονδίες από το φορολογητέο εισόδημά τους.
Για τα αθλήματα της Ε.Ο.Υ.Δ.Α.Τ.Κ. αυτό σήμαινε τέλος για την «Τεχνική» και αβεβαιότητα για τα υπόλοιπα. Η «Τεχνική», ήταν αυτή που καταδικάστηκε από το «βάρος» της κρατικής απόφασης. Με συνοπτικές διαδικασίες, οι Ε.Ο.Υ.Δ.Α.Τ.Κ., η Κ.Ο.Ε. και η Γ.Γ.Α. συνεννοήθηκαν το άθλημα να διασωθεί και να υπαχθεί στην Κολυμβητική Ομοσπονδία Ελλάδος. Η Ομοσπονδία αφαίρεσε το άθλημα από την επωνυμία της και μετονομάστηκε πάλι σε Ε.Ο.Υ.Δ.Α. αποφασίζοντας να συνεχίσει τη λειτουργία της με αυτοχρηματοδότηση. Η διοίκηση συνέχισε έως τη λήξη της θητείας της το 2012 με συνδρομή από τα αθλήματα της, ώστε να μην πτωχεύσει. Το 2012 εξελέγη η νέα διοίκηση, η οποία συνεχίζει στο δρόμο της αυτοχρηματοδότησης και καταφέρνει να διατηρεί τη δραστηριότητα των αθλημάτων της και μάλιστα καταφέρνει να διοργανώνει και διεθνείς αγώνες και να επιτυγχάνει και διεθνείς διακρίσεις τόσο στην αλιεία επιφανείας, όσο και στην υποβρύχια αλιεία.
Τελευταία, λαμβάνεται η απόφαση καλλιέργειας επίσημα της αθλητικής ναυαγοσωστικής από την ΕΟΥΔΑ και υπογράφεται σύμβαση εργασίας με προπονήτρια του αθλήματος. Την σύμβαση υπογράφουν ο Κώστας Αναγνώστου (Α Αντιπρόεδρος ΕΟΥΔΑ), ο Δρ Στάθης Αβραμίδης (Ομοσπονδιακός Διευθυντής) και η Ελευθερία Αβραμίδου (Ομοσπονδιακή Προπονήτρια). Έκτοτε, η Ομοσπονδία έθεσε υπό την αιγίδα της: (α) 2 Ελληνικές ημερίδες ναυαγοσωστικής, (β) 2 διεθνή συνέδρια ναυαγοσωστικής και υγρού στίβου (Ισπανία, Αμερική), (γ) τηλεοπτικό κοινωνικό μήνυμα για τον πνιγμό με άδεια από το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, (δ) την τηλεοπτική στήλη «Πρόληψη & Διάσωση», (ε) το ντοκιμαντέρ «Ωδή στην Χαρά της Διάσωσης», (στ) 2 βιβλία («Εγχειρίδιο Αγώνων» και το παραμύθι «Μια Ευκαιρία Για Παιδιά»), ενώ ετοιμάζεται να οργανώσει Σεμινάριο Αθλητικής Ναυαγοσωστικής για προπονητές, κριτές/χρονομέτρες και το κοινό (αθλητές, γονείς, φίλαθλοι, παράγοντες συλλόγων) με σκοπό την καλλιέργεια του αθλήματος.
Στα όσα προβλήματα κλήθηκε το τελευταίο Δ.Σ. της Ε.Ο.Υ.Δ.Α. να αντιμετωπίσει είχε προστεθεί και το κτιριακό, αφού η έκταση μπροστά από το παλιό αεροδρόμιο και η ακτή της θα παραχωρηθεί από το κράτος σε ιδιώτες προς εκμετάλλευση και η Ομοσπονδία αναγκάστηκε την 1η Ιουνίου 2014 μετά από 45 χρόνια να αλλάξει γραφεία εγκαταλείποντας τη φυσική της έδρα και μετακομίζοντας στο Ν. Κόσμο.
Η Ε.Ο.Υ.Δ.Α. σε μια από τις πιο κρίσιμες καμπές της ιστορίας της συσπειρώνει τις δυνάμεις της για να συνεχίσει να προσφέρει έργο στην Ελληνική κοινωνία, που τόσο μεγάλο αδιέξοδο αντιμετωπίζει. Η Ε.Ο.Υ.Δ.Α. με τα 62 χρόνια ιστορίας οφείλει να ξαναγίνει δυνατή με κάθε κόστος, αφού συμβολίζει το υποβρύχιο και το αλιευτικό προφίλ μιας χώρας που κυριολεκτικά «αναδύεται» από το πέλαγος…
